Over de verkoop van boeken door bibliotheken en instellingen. Het gebeurt. In de jaren negentig kocht ik bij de jaarlijkse uitverkoop van de openbare bibliotheek in het dorp tassen vol met afgeschreven exemplaren. Zo ongeveer de volledige B belandde bij mij op de plank. Barnard, Biesheuvel, Bordewijk, Brouwers, Büch: schitterende verhalen in degelijk geplastificeerde banden. En dan had ik nog 24 letters van het alfabet te gaan.
De laatste tijd doen de faculteitsbibliotheken van de Rijksuniversiteit Groningen steeds makkelijker afstand van hun duplicaten. Als een boek of tijdschrift in de Universiteitsbibliotheek aanwezig is, kan het dubbele exemplaar worden afgestoten. Het gebeurt en het is geen schande. Drie jaar geleden trof ik op de koopjesplank van een antiquariaat alle jaargangen van Maatstaf en De Revisor. Een enkele aflevering had ik kort ervoor nog geleend uit de Bibliotheek Letteren om de bijdrage van M. Februari te kopiëren. Nu kon ik – voor minder dan de fotokopie mij had gekost – het originele nummer kopen.
Op een feestje rond de jaarwisseling – roddel borrel en achterklap – vertelde een student Godsdienstwetenschap mij dat de Bibliotheek Godgeleerdheid en Godsdienstwetenschap opgedoekt moet worden. De Rijksuniversiteit Groningen zou het te duur vinden om deze bibliotheek, op haar locatie aan de Oude Boteringestraat, in stand te houden. Ik neem aan dat de collectie Wijchers, hoe dan ook, intact blijft.
De mogelijke veiling van het Bay Psalm Book, het eerste in Amerika gedrukte boek, door een kerkgemeenschap in Boston: da’s andere koek. Van dit papieren icoon zijn wereldwijd slechts elf exemplaren bekend. Wie over de verkoop leest, schiet automatisch in een cultuurpessimistische modus, mompelt woorden als ‘barbaren’ en ‘kapitalisme’, vreest dat alles van waarde weer eens loos is en dat historisch besef niet meer bestaat. Verbijstering alom: This Bay Psalm Book for central air-conditioning?
Een bibliothecaris moet progressief zijn, behalve als het om het afstoten van belangrijke en zeldzame boeken gaat. Dan is conservatisme verstandig, voorzichtigheid geboden, de zucht om te behouden loffelijk. Dacht ik.
De christenen in Boston streven eigenlijk hetzelfde na als de bibliotheekmedewerkers in Groningen: ruimte winnen (financieel of in strekkende meters). Van Maatstaf en De Revisor is in het depot van de UB een set aanwezig, de bibliotheek in Boston houdt een beter exemplaar van het Bay Psalm Book achter de hand. Zo anders is de koek dus niet.
(Het is overigens een vreselijk saai ding, dit boekje met hymnen. Beroerde hymnen ook nog, als ik deze spirituele blogger moet geloven.)