Deskundigheid

Boeken lijken allemaal op elkaar. Een band, een boekblok en wat inkt. Een luxe-exemplaar van de eerste druk van De stille kracht (1900) verschilt op het oog niet van een gewoon exemplaar. Het gebatikte fluweel op de band is doorgaans zo gesleten dat je automatisch denkt gewoon een exemplaar in gebatikt katoen in handen te hebben. Die luxe-exemplaren zijn bovendien van de hoogste zeldzaamheid, die kom je van je leven niet tegen. Geheimtip: kijk naar de bovenste snede van het boekblok, want alleen bij een luxe-exemplaar is de kop verguld.

Wielrenners lijken allemaal op elkaar. Een fiets, een knokig lijf en een helm. Met een beetje geluk, als je bestand bent tegen de zwalkende cameravoering van de Franse motorrijders, een goed geheugen voor kleuren hebt, kun je weten bij welke ploeg een renner hoort. Vanmiddag in de Col du Pas de Peyrol reden een paar renners het ravijn in. De commentatoren zagen in een flits wat kleuren in de donkere bossen verdwijnen. Ze wisten alleen bij welke ploeg de ongelukkigen hoorden. ‘Maarten, wie zijn dat van Astana?’ ‘Het zal Vino toch niet zijn, Herbert.’ Toen kwam de achterkant van een onderlijf in beeld. Geheimtip: kijk naar de kuiten van de wielrenner, want die verraden alles. Herbert Dijkstra wist bij de aanblik van een rechterkuit dat het Vinokoerov was die de grootste smak had gemaakt.

Dergelijke deskundigheid, daar moet je toch van houden.